Os castros

Animeime hoxe e decidin contarvos como era os castros naquela época como estaban formados de que materiais espero que vos resulte interesante!

Xeneralmente  os castros constan dun recinto amurallado de pedra, que ten forma redonda o ovalada, na que no seu interior ten chozas construidas xeneralmente por paredes de tapial que era terra seca con madera, xa que so se construía en fases tardías as paredes de pedra.

Estes castros non chegaron hoxe en dia enteiros debido aos materiais que utilizaban.

A porta de estes castro era de tablones de madeira,e soe estar un pouco levantada do so para impedir o paso da auga  ao interior.

Xeneralmente os castros eran de moi pequeño tamaño, soianse situar nos lugares preeminentes,sobre colinas ou montes de mediana altura aprovechando as defensas naturais cando sexa posible, ou os situaban cunha boa visibilidade sobre o terreo que lles proporcionase un boa vista para cando foran atacados.

Aqui vos amoso as partes dun castro:

 

San Andrés de Teixido

Onte puxenme a buscar sobre lendas de santuarios e encontreime cunha que me pareceu moi bonita e fermosa! E a lenda de San Andrés de Teixido, vouvola contar haber se os gusta!
 
En Cedeira esta o santuario de San Andrés de Teixido, conta unha lenda que  este santo via como a tumba de Sant Yago iban grandes peregrinacions mentres que a él ninguen o ia a ver, polo que San Andres paseabase melancólico polas súas soidades.

Un día encontrouse con o Noso Señor Xesucristo, que viña a visitarlle e iste preguntoulle ¿ Como es que estas tan triste?
San Andres lle respondeu ! Ay meu Señor! A pesar de que eu tamén fago milagros como Santiago ninguen se acerca por estos paraxes e o meu santuario esta moi vacio.

O señor miroulle e sonreindo lle dixo: No has de ser menos que Santigo, prometoche que todo o mundo pasara al menos unha vez na vida por o teu santuario.

San Andres lle dixo : Señor, ¿ pero como vai ser iso posible?

Ao que o Señor Xesucristo respondeulles, porque todo aquel que en vida non viñera tendrá que pasar por aquí despois de morto.

Por iso se di que ninguen molesta ao animaliños que andan polo sendero do santuario,xa que son as almas dos que non peregrinaron en vida.
Aqui vos amoso a igrexa de San Andres de Teixido e ao Santo que ian a ver! Para que non vos quededes so coas imaxes os poño unha reportaxe que atopei sobre o Santuario San Andres de Teixido espero que vos guste!

 

Unha verdade

Boas, onte miña compañeira e eu fixemos unhas preguntas a xente sobre Galicia, preguntamos Que é Galicia para ti? Que paisaxe ou lugar gustache máis ? Que simboliza para ti ese lugar ou paisaxe ?

Todos responderon case o mesmo,para eles Galicia é a sua terra e onde queren morrer,  non saben ver máis ala de ela, xa que non poden  decir o que sente sobre ela. NON E SÓ A TUA TERRA!! Gustarianos tanto que a xente vise máis alo de unha terra un sentimento algo que non sexa eso, cando lles preguntamos que nos dixeran un lugar e o que simbolizaba para eles dixeron como por exemplo Chamarro xa que é unha virxe a que lle pide moitas cousas o a que subiu andando embarazada, para eles son os lugares máis bonitos e simbolizan as suas vivenzas ao largo da sua vida.

Pero porque non podemos dícir  unha paisaxe o un lugar cunha vexetación ao facernos esta reflexion preguntamonos se ainda hoxe sabemos apreciar a vexetación e a paisaxe galega? Esperamos que os guste e o voso comentaria!! Un bico.