lunes, 24 de noviembre de 2014

Os castros

Animeime hoxe e decidin contarvos como era os castros naquela época como estaban formados de que materiais espero que vos resulte interesante!

Xeneralmente  os castros constan dun recinto amurallado de pedra, que ten forma redonda o ovalada, na que no seu interior ten chozas construidas xeneralmente por paredes de tapial que era terra seca con madera, xa que so se construía en fases tardías as paredes de pedra.

Estes castros non chegaron hoxe en dia enteiros debido aos materiais que utilizaban.

A porta de estes castro era de tablones de madeira,e soe estar un pouco levantada do so para impedir o paso da auga  ao interior.


Xeneralmente os castros eran de moi pequeño tamaño, soianse situar nos lugares preeminentes,sobre colinas ou montes de mediana altura aprovechando as defensas naturais cando sexa posible, ou os situaban cunha boa visibilidade sobre o terreo que lles proporcionase un boa vista para cando foran atacados.

Aqui vos amoso as partes dun castro:
 wpe40090.gif (97827 bytes)

San Andrés de Teixido

Onte puxenme a buscar sobre lendas de santuarios e encontreime cunha que me pareceu moi bonita e fermosa! E a lenda de San Andrés de Teixido, vouvola contar haber se os gusta!
 
En Cedeira esta o santuario de San Andrés de Teixido, conta unha lenda que  este santo via como a tumba de Sant Yago iban grandes peregrinacions mentres que a él ninguen o ia a ver, polo que San Andres paseabase melancólico polas súas soidades.

Un día encontrouse con o Noso Señor Xesucristo, que viña a visitarlle e iste preguntoulle ¿ Como es que estas tan triste?
San Andres lle respondeu ! Ay meu Señor! A pesar de que eu tamén fago milagros como Santiago ninguen se acerca por estos paraxes e o meu santuario esta moi vacio.

O señor miroulle e sonreindo lle dixo: No has de ser menos que Santigo, prometoche que todo o mundo pasara al menos unha vez na vida por o teu santuario.

San Andres lle dixo : Señor, ¿ pero como vai ser iso posible?

Ao que o Señor Xesucristo respondeulles, porque todo aquel que en vida non viñera tendrá que pasar por aquí despois de morto.

Por iso se di que ninguen molesta ao animaliños que andan polo sendero do santuario,xa que son as almas dos que non peregrinaron en vida.
Aqui vos amoso a igrexa de San Andres de Teixido e ao Santo que ian a ver! Para que non vos quededes so coas imaxes os poño unha reportaxe que atopei sobre o Santuario San Andres de Teixido espero que vos guste!

 


domingo, 2 de noviembre de 2014

Unha verdade

Boas, onte miña compañeira e eu fixemos unhas preguntas a xente sobre Galicia, preguntamos Que é Galicia para ti? Que paisaxe ou lugar gustache máis ? Que simboliza para ti ese lugar ou paisaxe ?

Todos responderon case o mesmo,para eles Galicia é a sua terra e onde queren morrer,  non saben ver máis ala de ela, xa que non poden  decir o que sente sobre ela. NON E SÓ A TUA TERRA!! Gustarianos tanto que a xente vise máis alo de unha terra un sentimento algo que non sexa eso, cando lles preguntamos que nos dixeran un lugar e o que simbolizaba para eles dixeron como por exemplo Chamarro xa que é unha virxe a que lle pide moitas cousas o a que subiu andando embarazada, para eles son os lugares máis bonitos e simbolizan as suas vivenzas ao largo da sua vida.

Pero porque non podemos dícir  unha paisaxe o un lugar cunha vexetación ao facernos esta reflexion preguntamonos se ainda hoxe sabemos apreciar a vexetación e a paisaxe galega? Esperamos que os guste e o voso comentaria!! Un bico.





viernes, 31 de octubre de 2014

Vivamos como queremos, ou sexa como galegos.

Ola, atopome na miña casa, tirada na cama co ordenador, e decidín poñerme a escribir algo representativo de Galicia.
Púxenme a buscar en Youtube algúns videos que falaran, ou mostraran algo típico, e importante da nosa terra.
Atopei este que é me gardas o segredo?,gustoume moito, porque nos mostra os distintos tipos e variedades de que nos podemos a topar na nosa Galicia. O verde, a auga, os paisaxes, a choiva, nos mostra todo, para saber quenes somos.



Outros dos videos que pareceme que é o mellor que nos explica totalmente todo sobre Galicia, sobre todo o que fan case todas as familias de toda Galicia, como nos comportamos, como é a nosa actitude se nos marchamos de Galicia, notamos morriña cando nos vamos, polo menos eu, moitas veces dicimos que Ferrol é unha merda, pero cando nos vamos dela, ainda que sexa ahi ao lado, a Asturias, a León, eu xa noto moita morriña do meu lugar, onde me criei,onde nacín,onde pasei 18 anos, e a nosa terra, GALICIA

Un bico a todos chicos.

MOMENTOS VIVIDOS

Unha tarde de chuvia intensa, mirando pola fiestra, acordeime da miña avoa, que morreu fai un mes...

Ainda que parece moito tempo, para min parece que foi onte.

Non sei como comezar a contar a historia dunha parte fundamental da miña vida.

O profesor de Xeografía de Galicia, mandoume falar da miña terra (Galicia)e os lugares, paisaxes..dela, e dixen os vou falar de que pensabaa miña avoa sobre Galicia.

Comezamos a falar dun dos sitios que mais lle gustaba A FERVENZA, falábame dela case sempre, dicia que era fermosa, que tiña que ir a vela, si ou si. Entón eu fixenlle caso e decidín ir a pasar o día cos meus amigos. Fomos camiñando dende a parada de bus de Neda ata a Fervenza, o camiño fixoseme moi longo, porque tiña tantas ganas de chegar, para ver se era tan fermoso como dicia ela.

Despois dunha horiña camiñando cheguei alí, e moloume un montón, enamoreime deste sitio, pareceume fermosísimo, todo aquilo con tanto verde, a cascada inmensa , aquel especie de regato pequeno, encantoume.Ao final tiña razón a miña avoa, normal que sempre me dixera que fora alí.

Nun ratiño xa os deixo unhas imaxes represantadas nun video.

Outros dos sitios que máis lle gustaba era a praia de Doniños e o seu lago, aínda que non se bañaba moito nela, porque tiña algo de medo as praias con olas, pero ela dicia que era unha das que máis lle gustaba..

Resumindo.. a ela encantáballe al igual que a mín, o verde, as paisaxes, todo iso,eramos tan parecidas en todo, entón por eso decidín falar dela e todo o que pensaba sobre Galicia, porque para mín era un pilar moi importante na miña vida..por iso síntome así de ben podendo falar dela, porque todos os dias que a veía ensinábame algo novo. Moitos de vós diredes que carallo ten que ver isto con Historia de Galicia?, pois ami por unha parte pareceume interesante falar de este tema e tamén algo atrevido...

Aquí os deixo un video que resume mais ou menos de todo o que os falei. Un bico e comentade moito.

lunes, 13 de octubre de 2014

GALICIA BONITA

Boas tardes,este ano había moitas optativas para escoller, pero eu decanteime por ista, Historia de Galicia, grazas a o meu profesor Manolo, xa que antes de rematar primeiro de Bacharelato, veunos a dar unha charliña de como sería esta clase, e como Manolo xa me dera clase antes cursos pasados,dixen pois vamos alá.

Neste fermoso vídeo podemos observar a nosa Galicia preciosa,os noso paisaxes tan fermosos, e tan dignos de mirar. Non todos temos que pensar o mesmo, cada un ten un punto de opinión, sobre o lugar onde vivimos.


E neste outro video, podemos observar outro punto de mira da nosa terra, xa non tan bonita, nin fermosa como viamos no video anterior, aqui nos demostra que Galicia tampoco é tan fermosa como nos dimos, aínda que haberá xente a quen lle moleste estos comentarios, pero se queredes podedesme comentar con total libertade todo o que pensedes que eu sen problema se poido o contestarei:


Esta é a diversidade que podemos atopar de Galicia , un bico e comentade moito

jueves, 2 de octubre de 2014

BIENVENIDOS

Ola, como podedes observar esta e a miña primeira publicación no blog, como vedes non teño moita idea de andar por estes mundos, non sei que poñer, nin que comentar.Solo queria invitaros a que visitedes o meu blog cando teñades algo de tempo, que eu cando teña tamen algo,que agora mesmo ando un pouco atareada, poñeirei cantas máis entradas mellor,bueno creo que esta entrada de benvida para ser a primeira non esta nada mal. Un bico a todos chic@s, e espero que  comentedes e no seades moi duros, eso va por ti tamén eh Manoliño.